tren

içimdeki seferler hep sana doğru.

ben.

biniyorum bir vagona,

mola vermeden varıyorum sana.

yas.

yas'tığımı kaybettim.

seninkiyle uyuyabilir miyim?

üşüdüm

gökyüzünden yüzüne 'gök' indiriyorum,

yüzüme sarıl,

üşümesin.

azıcık?

uykunu kokluyorum,

kirpiklerin gibi tıpkı

toz kokuyorlar.

raftaki kitapların kokusu da var biraz.

biraz ada esintisi,

-boynunda.

mavi uyku uyuyalım mı azıcık?

n

konuşmak istemiştim saatlerce

ya da yazmak sayfalara

kelimeleri bir araya getirip

inciler kurmak.

biraz içten

utangaç

benden.

çok bişey değildi aslında

anlatmak içimdeki kelebeklerin rengini

gökkuşağının bile bilmediklerini.

ben en son nefes alırken yazmıştım

bugün de nefes aldım

ve ben

yine yazıyorum.

istiyorum

ben de denizin üstünde yürümek istiyorum

bulutlarla bir olmak

ufka içimi dökmek

toprakla akşam yemeği yemek istiyorum

bu gece uyumak

ve

bir daha

uyanmamak istiyorum.

üşüdüm

palmiyelerin

ıssız topraktaki hali

yalnız ve ıssız

belki bir rüzgar eser de canlanır

ama yok

rüzgar yok

arkada sızan ışık

güneş ışığı.

palmiyelerin kolları arasından

taa içime kadar geliyor

ama yok

bu ışık beni ısıtmıyor.

bayram

o çok sevdiğim oyuncağı almak için,

biriktirdiğim bayram harçlıklarım.

çok mutluydular.

hepsi bir aradaydılar.

taa ki onları

kumbaradan çıkarıp

birbirlerinden ayırdığım güne kadar.

onlar mutlu olsun diye

ben hep oyuncaksız mı kalacağım?

yok

hürriyet tadındaydı

geç de olsa

sahip olmak.

ana rahmine düşen bebek misali,

umutla.

bir martının haykırışı gibiydi

ki asıl mutlu eden buydu,çılgınca.

büyük bir hiçliğin içini dolduran

bakışlarının sahibi,

gözlerin,

zaten hep burda.

kumdan kale yapabilmenin hazzı

ne kadar enginse,

o denli yandı nemli gözlerim.

hani güneş batmazdı ya

biz dönerdik

kendi etrafımızda,aynen böyleyim işte

başladığım yerdeyim,

yeniden,

hürriyetim,

yok.

ışığın sözleri

iki beton binanın arasından

özgürlük rengi -yeşil- yaprakların

üzerine yansıyan sen.

güneşin kuzeni

gelecek için bir şeyler vaad eden

tırtılın kelebek olmasından bile daha gizemlisin.

öyle ki sana her baktığımda

daha bir merak ediyorum

olup bitenleri,

yitenleri.

?

bir çemberde gördüğün

yuvarlaktan başka olacak

o zaman susamanın verdiği öksüzlük

yerleşecek zihnine.

dudaklarındaki tek mana

ufak bir pembeden öteye gitmesin

izin verme

bugün ol,yarınlarda

kirpiklerin haylaz olsa bile

elleme,hep orada kal.

kelimeleri,saniyeleri,adımları

birleştirme.

ölüm özgürlük olsun,

değme.

saklan-ma

saklanacağın yeri hep söylerdin

başlamadan önce saklambaca.

takip

her soğuğunda sabahın

dalgakıranla sevişen dalgalar vardı

son vapur seferinden

arta kalan bir kaç anıyla

tükendiler.

sen-den sonra

ne martı takip ediyor vapuru

ne yelkovan akrebi.

gün keşfi

devinimimi tamamlayamayan günler

ilkin durgun olur

yozlaşmış

sızısı yakar

bu soğukta bile

o mağrur boşlukta.

günleri aldırmayan denizse

kayar

ayaklarımın altından

martı çığlıkları arasında.

ruh

sonsuzumdan armağan

porselenden yapılmış bir vazo

ufak bir rüzgarda kırılmaya mahkum

kırma onu,hüzün kalmasın karnımda

aklımda da uyku olmasın.

diyorum ki sana;

gökyüzünü ağlatma

sonsuz olamasan da hep ruhum ol.

nasihat

düşe kalka büyünür demişti annem

'ben'dim her düştüğümde büyüdüğümü hisseden.

yıldız

yıldızları kokla,zamanı olmasa da

aç elini

koy üstüne

onun da beş parmağı var,

senin de.

düşünürüm yalınayak

duru kokumu hisseder gelecek,

aşamam kaldırımları

yaşamadığım gönül sevdaları

çantama saklarım yarım,yoksun karanlıkları

tutuklanırım bir söz yüzünden

alışılagelmişi yaşar

atılırım kodese.

örümcek ağları,demir parmaklıklar,

donuk durgunluk ve ben.

gelir gelecek

değiştirir

hazır olanları.

olmazlık sarar o boşlukta gözlerimi

yolladım aya'mı sevdiğimin peşinden

küçük bir otobüs şirketinin

pis kokan

kırık dökük

virane otobüsünün ardından

beni bırakmayan her şey

dizilir gözbebeğimin etrafına,

volta atıyorlar.

acıtıyorlar,beni bırakmayan her şeyler

yalınayak düşünürüm

ay'ın şavkı vurur mememe,gereksiz

saçlarımda bakışların kaldı

kirpiklerim toprağa gömüldü.

kirpiklerin uzunluğu değil

gideceği yer anlamlı olsun

bir tutam baharat kaldı dudaklarımda,

toprakla temas vakti.

uy.ku

hep bir bekleyiş

hep bir umut

hep bir umutsuzluk ve boşvermişlik

yadsımaya çalıştığın anılar

pencereden uçup giden

geri gelmeyecek düşünceler

mutlak acılar kuşatır her yanımı

ben o sokaklarda büyüdüm

alışığım yokluğa

alışığım boş kümeye

uyku sessizliği değil

ölüm sessizliği çöker her gece üstüme

ruhum ölür.

tek kalırım tek başına

çok hüzünlü bir şarkı dolanır

kulak yolumda.

haykırır sanatçı,

aşıktır,

hissettiğini haykırır sadece

dizleri kanar

ki kan tutar bir yandan

kulağımı tırmalıyor bu notalar

yanan paradoks çevreler etrafımı

istemediğim o yolda yürürüm

istemem,

yürürüm

bilirim ki çıkar beni anlayan,

bir'i.

gülerim,

ağlarım,

mutlu ederim.

derin kanatırım,

derin kanarım,yalnızım,

yalnızlığım.

güneş çok uzak

sonsuzu severim

sonsuz olmayı isterim,

uyurum.

6mayıs

'yeni doğan günler çok oldu elbet
ama yalnızca üç güneş battı
fütursuzca,bir urgan kalınlığında
güneş de deniz de gülüyordu
siyahın bütün tonları sarmıştı bulutları
mutlu battı doğan güneşler
dimdiktiler...' mayıs'06

teller

elektrik tellerinden ip atlayabilecek kadar büyük olmayı isterdim,

küçükken.

küçükkendi bu isteğim.

büyük umutlar vardı ben küçükken,

çok küçükken.

şimdi çok büyüdüm ben,

ama umut.larım küçüldü.

ikinci moda vakti

bir bulut düşünüyorum

kafamın tam üstünde

yağmur yağsa

şimşek çaksa

fırtına kopsa

alsa götürse

başka'ya.

eksik

karanlığın devam ediyor olması

ve yıldızsız bir gece.

fotoğrafların anlamsız oluşu gibi

heyecansızlık

durgunluk

vicdan azabı gibi.

eşkıya zamanın bu kaçıncı aramıza girişi?

yine

bir el vardı

yeşil pervazında pencerenin.

dokunsam mı dedim önce

korkmama yetti düşüncesi bile

toplayıp pılımı pırtımı

.ben.i de alıp gittim yanıma

önce bıyık altı gülümsedi

bi anda yok oldu

anlamlandıramadım

gerek de yoktu zaten

ılık bir rüzgar esintisi deyip geçtim ben de.

düş.

kurabiye kavanozunun ağzını açık unutmuş bir düş hırsızı

ondan bayatlamış çikolatalı kurabiyeler.

avuçiçibir

gıdıklasaydın avuçiçimi nefesinle

gitme kal derdim!

avuçiçiiki

açtım ellerimi evrene

avuç içleri toprağa bakar haliyle

bir mütevazilik ki sorma,

yine,en baştan

çirkin olmayan bu güne

güzel olan bugüne

bakakalırım ellerim açık

avuç içleri toprağa bakar haliyle

bekliyorum ki gelsin

bulutlar kırmızı

saçlarım gibi

bir de senin avuç için gibi

toprağa bakan avuç içleri gibi...

dindir yaralarımın acısını

temizle ciğerlerimi

içtiğim sigaraların kararttığı

bırakma

tut ellerimi

sımsıkı

tıpkı toprağı tuttuğun gibi

o zaman baksın avuç içlerim sana

toprağa bakar haliyle..

'iki'mizin şiiri.

'dünya üzerindeki milyonlarca defterin içindeki

milyarlarca satırdan biriyim

kon-

dur kelimeni mahalleme

satırı'M'da nefes al.

bana gözlerimle bakan var ama kelimeleriyle susan yok di mi? '

itaat-2

‎’ -ben- kelimelere itaat ettim,
rüzgarı bekliyorum. ‘

itaat-1

‎’ -sen- kelimelere itaat et,
gerisi rüzgarın bileceği bi şey. ‘