13 Eylül, 2009

anason kokusu

soyunup üzerimden atarım dünyayı
öylece giderim fesleğen kokulu evime
konuşmalar anlamsız
duyamıyorum
parmaklarımda karıncalar
gözlerimden yine hüzün damlıyor
dağıttığım çakıl taşları etrafta
yara bere içinde toparlanmaya çalışan
kaldırım taşlarını sayan
ha bir de
intihar eden silüetlerim var
korku nedir bilmez
ah bu zamansızlık
dinginlik
bebek kokan meyhaneler ,acımasız
acımasız
sürgünüm ben,yalnızlarda
ıslıkla
karnım yüklü
yol ayrımında eski aşklarım
ve tadına varamadığım gözler
bu da yetmez bilirim
bıçkın sohbetler ederim
siyaset masalarında
damağımda sigara tortusu
şimdi biraz da rakı olsa.


07'yazı

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder