yara

kırmızı bir karanfil ucunda
kırık dökük sözcüklerim var
biraz da sabah türkü'm...
söylenmemiş sözcükler bunlar
boğazıma düğüm düğüm oturan
yer edinenler
seviyorsam bu kalabalıkta
her şeye inat
karanfile borçluyum her şeyi
tenime değen nefese,belki de
değişti mi
değiştik mi
değişmeyen sadece bu çocuk oyunu belki de
gözlerimiz aynadakine yabancı yalnızca
öyle acımasız ki bu!
kaç bin kere yalan söylemişiz aynadakine
kandırmışız
oysa biliyorduk her şeyi
olanları olmayanları
inandığımız şeyleri yıktık
yıkıldı bazıları
bir bodrum katında
yatağa uzanmış iki beden
soğuk
sahipsiz
kırmızı karanfile ağlayan bir gönül yarası
daha önce hiç dinlemediği
o melodiyi mırıldanan
gönülün yarası
değişmedin sen çocuk!
oyun gibi
ve ben arkanda günahlarınla bekleyeceğim
kırgınım,
yere saçtığın bilyelerim gibi.



07'yazı